تحلیل ویژه|حواشی مهم‌تر از متن قطعی برق

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، این روز‌ها مهم‌ترین سوژه برخی رسانه‌های زرد و به‌ویژه سوژه مهمی که مردم را بسیار آزرده، قطعی‌های مکرر برق در مناطق مختلف کشور است. قطعی‌های برق به‌قدری افزایش یافته، که در برخی از مناطق شاهد قطعی‌های دوباره و حتی در برخی از مناطق شاهد قطعی‌های چهار و حتی قطعی‌های پنج باره را بوده‌ایم.

نوشتن از ضرورت برق در زندگی مردم که امروزه آمیخته با ابزار‌های برقی و الکترونیکی است، حوصله بحث را به سر خواهد برد؛ اما باید به این موضوع پرداخت که چه آسیب‌هایی بابت قطعی‌های برق در کشور متوجه جامعه و فرهنگ ما می‌شود. اولین و مهمترین ضربه‌ای که قطعی برق می‌زند در حوزه اقتصاد نمود چشمگیری دارد.

اساساً تحلیلگران صهیونیستی پدیده کرونا را پدیده‌ای مؤثر برای از بین بردن بنگاه‌های اقتصادی خرد می‌دانستند و آن را فرصتی بی‌نظیر جهت رسیدن و برابری قدرت اقتصادی بنگاه‌های کلان اقتصادی خود در جهان مورد استفاده قرار دادند. بنیاد بیل گیتس که امروز بدون ملیندا درحال فعالیت‌های تروریستی-سلامت خود است، یکی از بنیاد‌هایی است که جهت تقویت سازمان‌های اقتصادی صهیونیستی که زیر نظر بنیاد راکفلر و در منطقه منهتن فعالیت می‌کنند را گسترش بدهد.

 

 

هرچند نمی‌توان قطعی‌های مکرر برق را مرتبط با این موضوع دانست و حداقل سند قطعی در این زمینه وجود ندارد؛ اما عمده دلایل قطعی برق را می‌توان به‌دلیل بی‌توجهی عمدی دولت دوازدهم در تولید برق نیروگاهی دانست. دولت یازدهم و دوازدهم با عدم حمایت از نیروگاه‌ها در ارتقای تأسیسات نیروگاهی، اختصاص بودجه کافی جهت نگهداری و تعمیر تجهیزات، کاهش سوخت مورد نیاز برای نیروگاه و گرمایش شدید زمین دانست.

البته در کنار تمام دلایل مذکور، عدم حرکت کشور به سوی برق هسته‌ای را می‌توان مهم‌ترین دلیلی دانست که امروزه برخی از شهر‌های نیروگاهی ما را در اوایل دوران گرما که با پدیده هوای معکوس روبرو نیستیم با آلودگی هوا مواجه کرده است. بی‌شک این سخن گزافه نیست که بگوییم برجام نه‌تن‌ها مشکل آب خوردن ما را حل نکرد، بلکه مشکلاتی مانند قطعی مکرر برق را برای ما به‌وجود آورد!

 

ضربه بعدی قطع‌های مکرر برق در جامعه، تیر خلاصی به عصبانیت مردم است. همان مردمی که با وجود مشکلات عدیدۀ اقتصادی، پای صندوق‌های رأی حاضر شدند و برای تغییر و تحول مثبت به حضور سازنده آیت الله رئیسی رأی دادند، انتظاراتی جهت تغییرات در کشور دارند. عده‌ای از مردم به اشتباه گمان می‌کنند آیت الله رئیسی تنفیذ و تحلیف گردیده و قدرت‌های کشور به‌طور کامل به‌وی سپرده شده، اگر قطعی‌های برق تعمد دولت باشد، تعمدی بسیار روباه صفتانه است تا مردم را به اعتراض بکشد و از طرفی این فرصت را به سازمان منافقین و دشمنان بدهد که این اعتراضات به‌حق مردم را به آشوب تبدیل سازد.

هنوز آثار و آسیب‌های گرانی ناگهانی بنزین و ۲.۵ روز آشوب در جامعه دیده می‌شود که دست کم با ورود منافقین به صحنه و همکاری با دیگر گروه‌های ترویستی، اقدام به قتل و عام مردم کنند و سپس طلبکارانه بیایند و بخواهند آمار رسمی کشته شدگان اعلام گردد!

 

امروزه، برق به هسته و پایه اولیه زندگی انسان‌ها تبدیل شده است. با قطعی‌های مکرر برق و کاهلی دولت در تأمین این نعمت خدادادی، اقتصاد را بیش از پیش نابود خواهد کرد و آثار و تبعات آن در سفره افراد مشهود خواهد شد. بدون برق کارگران، مغازه داران و افرادی که بدون حقوقی کارمندی و درآمدی ثابت در حال فعالیت هستند ضربه خواهند دید.

رهبر انقلاب بار‌ها نسبت به این مسأله هشدار داده‌اند و دولت تدبیر و امید مثل اینکه قصد دارد آن قدر کلیدش را در این قفل برعکس بچرخاند که هم کلید را درون قفل بشکند و هم قفل را ناکارآمد کند. رهبر انقلاب در سال ۱۳۹۷ فرموده‌اند: «مسئله‌ی هسته‌ای، نیاز کشور است؛ این را من بار‌ها گفته‌ام؛ ما تا چند سال دیگر احتیاج داریم بیست هزار مگاوات برق هسته‌ای داشته باشیم؛ این محاسبه‌ی مسئولان ذی‌ربطِ کشور است؛ نیاز به این داریم؛ خب از کجا [بیاوریم]؟ آن روزی که ما نیاز پیدا کردیم، میگویند شما امروز نفت دارید؛ خب این نفت ابدی که نیست؛ آن روزی که این نفت در اختیار این کشور نبود یا با این شدّت و فراوانی نبود، آن‌وقت ما باید تازه شروع کنیم به دنباله‌ی انرژی هسته‌ای و امکانات هسته‌ای؟ آن روز باید شروع کنیم؟»

ایشان پیش‌تر حدود ۱۴ سال پیش فرموده بودند: «والّا ما باید برق را از دیگران گدائی کنیم؛ یا اگر نتوانستیم گدائی کنیم، یا ننگمان آمد، یا به ما ندادند، از خیر چیزهائی که با نیروی برق میچرخد، باید بگذریم؛ از کارخانه، از تولید، از بسیاری از ابزار‌های پیشرفت. خب، ما کِی شروع کنیم تا بتوانیم بیست هزار مگاوات را بیست سال دیگر به دست بیاوریم؟ الان اگر دیر هم نشده باشد، قطعاً زود نیست. ممکن است دیر هم شده باشد. ببینید چه مغالطه‌ی عجیبی است که «آقا احتیاج نداریم»! یا میگویند: شما نیروگاه هسته‌ای که نمیتوانید بسازید؛ این اورانیوم‌های غنیشده‌ی سه چهار درصد را برای چه میخواهید؟ باز بحث «نمیتوانید» است. چرا نمیتوانیم؟ ملتی که بدون کمک و بدون استاد توانست یک چنین مراکز عظیم غنی سازی را به وجود بیاورد، چرا نتواند نیروگاه بسازد؟ باید بتوانیم.»